Pourya Rahmani | سایت رسمی پوریا رحمانی

#ترجیع بند

قول نمیدم که آخریشم
اما آخرین باری که شعری میشم
این آخرین جنگ این تن
اخرین سوار رزم میهن

ورس یک #

زیر پوسته شهر
در من جریان داره هروز یه جنگ
تا نشم بت نشم جهل
یه پوستر خالی بالای تخت
زیر لای بعد همون بازی بابرگ
همون متن‌ها با گویش درد
میپرسن ازم پ کوشی تومرد
با اینکه پی بردم به پوچی جنگ
#ترجیع بند
قول نمیدم که آخریشم
اما آخرین باری که شعری میشم
این آخرین جنگ این تن
اخرین سوار رزم میهن

ورس دو #

از کنار با طعنه میرن
با کله به سمت این تله میرم
خنثی میکنم در نمیرم
حالا که چونه‌ها یخ زده بد
میگن که موندن نمکینه چیزی حل
و دلخوشی جای دیگست
موندم تا بشه این آشیان گرم
زندگی برام یه وصف دیگست
حرکت کردن‌های بی نقض
تکلیفم همین شعرای بی نظم
سادم از اون سادها که چوخ نمیرن
تو هر سکانس‌ی درس میگیرن

#ترجیع بند

قول نمیدم که آخریشم
اما آخرین باری که شعری میشم
این آخرین جنگ این تن
آخرین سوار رزم میهن

«ترجیع بند»
ی تیر رهام از اعماق درد
با لگد محکم قنداق درد
پیکاره مرگ ام تو پیکار رنگ
شیپور رپ ام بداهه سر
منم قاتل مرگ
‌ ریخت تمام پاتیل صبر
ریخت تمام پاتیل صبر
ورس ۱
اغشته به جرم جوهر من
جنگ جنگ تا ساحل امن
نبرد مرگ با صاحب سبک
تنها سلاح تو سایه‌ی ترس
ی قلم‌ی دفتر ساحر درد
جادو کن مرد با بیتا تو دست
جارو کن اشغالو از توی مغز
پارو بزن توی کارون درد
با همین دستای آلوده به غم
نبرد زندگی نبرد مرگ
تابوده جنگ پاشو بجنگ
پاشو پارو بزن توی کارون درد
پاشو پارو بزن
پاشو پارو بزن

«ترجیع بند»
ی تیر رهام از اعماق درد
با لگد محکم قنداق درد
پیکار مرگ ام تو پیکار رنگ
شیپور رپ ام بداهه سر
منم قاتل مرگ
‌ ریخت تمام پاتیل صبر
ریخت تمام پاتیل صبر

ورس ۲
ترسی که ترستو میکنه قبضه
در میره رو عرصه بزنم عطسه
مادام به ادامه تو ره لحظه
با من بمون در بره مرگه
میکشم طناب پوست بشه دسته
اما ول بشه طناب وصل به دستت
مسیرم هرچقد سختُ بی رحمه
گیر باشم تو اقیانوس چه تو دره
نوای زخمی‌که میکنه کلتو گرمش
نبضی که میزنه میکنه جبرت ُحلش
«ای»
میخوره تاب روی تاب بداهه
مردی که گم شد تو راه بی راهه
تنی که مثه‌ی تابع داغه
میکنه قلبشو سرخ
قلبی که مدام رو دور تند
میمیره هرشبُ تا بشه روز
تابید به جنگ همیشه خاموش
پسر محکوم به باخت دیروز
تو مسیر کل هوم پرُ پاپوش
بریده طنابُ گره میزد
با سردی کلام تو دل بی رحم
مسیر تازه از بی راهه‌ها
از بی راهه به سمت آبادی‌ها
میکنه‌ پوتینُ از توی پا
پوتین سوراخ تاوان راه
میشینه رو تاب بداهه‌ها
میخوره تاب چه تابی بیا
میخورام تاب چه تابی بیا
«ای»